Ta strona została uwierzytelniona.
liryka
ustawiono ich z młotami po jarach
dionizosów poręb
karczma w topól konarach
okien wodą gore
już płomienie tną ciemności wstęgę
postój nocny wojska na pożaru tle
przy doboszach szczenię biega bure maleńkie
o mój rozmarynie rozwijaj się
o mój rozmarynie rozwijaj się
pod księżycem twardym
na tej ziemi czarnej
źle och jak źle
czy wiecie wy z jarów bronzowi
i wy w blasku pożogi wojacy
razem chyba młot upadnie jutrzenka
w głos cierpliwy sitowia
tam utopiona panienka
zaświadczy
smutna to powieść
