cyfrą 27 rubli; — a tymczasem stypendja nie przekraczają przeciętnie 23 rubli“. („Prawda“, 13 czerwiec 1926). Ankieta lekarska przeprowadzona w Instytucie technologicznym stwierdziła, że na 198 studentów zaledwie dwóch było zdrowych; wszyscy inni cierpią na dwie lub trzy choroby; niedostateczne odżywianie i przepełnienie sypialń. („Krasnaja Gazeta“, 18 marzec 1926). To są rzeczy na porządku dziennym. Studenci przeważnie żyją w nędzy, — o ile mają mieszkanie, to wypada na jednego przeciętnie 4—6 arszynów kwadratowych powierzchni; obarczeni rozmaitemi obowiązkami społecznemi nie mają czasu na naukę; aby zarobić na kawałek chleba przyjmują funkcje stróżów nocnych, portjerów, zamiataczy. I jakże w tych warunkach można mówić o poważnej pracy naukowej? („Trud“, 9 wrzesień 1926). Na Ukrainie, w większych miastach, zaledwie 30% studentów ma zapewnione mieszkanie. W Odessie niektórzy studenci sypiają w kurytarzach i klozetach, inni po dworcach i na ulicach („Trud“, 9 październik 1926). W Moskwie: „studenci żyją w brudzie, w tłoku i zaduchu; obraz życia studentów jest taki ponury, że konieczną jest natychmiastowa interwencja wszystkich czynników oświecenia publicznego; studenci niemal padają z wycieńczenia; ich domy są obrzydliwe, brudne, zimne, pełne robactwa; sypia się tam w ubraniu; o pracy i nauce ani myśleć nie można; niektórzy nie mają nawet sienników i śpią na gołych deskach; 1.500 studentów niema dachu nad głową i nocuje na dworcach lub na ulicy; biedacy ci padają ofiarą demoralizacji i pijaństwa („Prawda“, 23 paździer-
