Ów plan pięcioletniej gospodarki, potraktowany w ten sposób przez Trockiego i jego przyjaciół, uległ w międzyczasie rozmaitym modyfikacjom. Nie wiemy, co dziś myśli o nim Trocki, — wiemy natomiast co o nim sądzi Bucharin. Wiemy też, że konsumcja indywidualna faktycznie nie wzrosła, ani też nie wykazuje tendencji do wzrostu.
Wedle tego co piszą dzienniki, prawica zarzuca obecnym kierownikom partji, że popadają w ten sam błąd, jaki imputowano Trockiemu: nadmiernego uprzemysłowienia. Czy mamy za dużo socjalizmu w Z. S. S. R. pyta się „Prawda“ w numerze z 14 listopada 1928 i przytacza ciekawe naprawdę cyfry: W roku 1928—29 w produkcji zsocjalizowanej pracowało ogółem blisko 11 miljonów ludzi (czyli 13,1%); cała reszta ludności (86,9%) poświęcała się produkcji indywidualnej, przeważnie rolniczej. Naprawdę nie wydaje się, jakoby socjalizm był w Rosji nadto mocny...
W międzyczasie eksport zboża ustał zupełnie na szereg lat, co oczywiście odbiło się ujemnie na procesie uprzemysłowienia kraju. Wszyscy jednak, jak się zdaje, zgodni są w tem, że w samym kraju środków i zasobów jest poddostatkiem, trzeba je tylko umieć wyszukać i odpowiednio wykorzystać.
Niechaj mówią jednak same fakty, tak jak opisują je dzienniki. W roku 1926 oddano pod sąd biurokratów, którzy mając poruczone sobie prowadzenie prac nad nawodnieniem Turkiestanu, wyrzucili 70 miljonów rubli, z czego zaledwie 8 miljo-
