5
Miecze od krwi, co dotąd pomsty w niebo krzyczy—
Trud bierzesz na się, pełen hazardu, zwodniczy:
Stąpasz po wierzchu, a tam dołem
Żary pod zdradnym tlą popiołem.
Czas niejaki w teatrze ustaną zabawy
10
Surowej Muzy[1]; potem, gdy ojczyste sprawy
Opiszesz, wielkie znów zadanie,
Koturn przed tobą grecki stanie
I ta, co winnych broni, w senatorskiem gronie
Zdumiewa, twa wymowa, drogi Pollionie,
15
- Któremu wieniec wiecznej chwały
- Któremu wieniec wiecznej chwały
Triumf dalmacki dał wspaniały.
Hej, już słyszę, jak trąby, towarzyszki trwogi,
Brzmią pobudką bojową, krzywe grają rogi,
Błysk oręży płoszy rumaki,
20
- Strach na mężne pada junaki.
- Strach na mężne pada junaki.
- ↑ W. 10. surowej Muzy — Muzy tragedji.
z łupu zdobycznego założył pierwszą w Rzymie bibljotekę publiczną, otworzył dla publiczności swój sławny zbiór rzeźb greckich (z tego zbioru pochodzi przechowany dotąd w muzeum neapolitańskiem »Byk Farnezyjski«), głównie jednak poświęcił się literaturze, już to uprawiając wymowę, już układając tragedje. Po bitwie pod Akcjum zabrał się
wzorem Sallustjusza do pisania dziejów współczesnych, tj. historji wojen domowych od pierwszego triumwiratu (konsulatu Metella r. 60) do bitwy pod Philippi. Czy rozpoczęte dopiero dzieło, czy też przeczytane już przez poetę pewne ustępy dały pobudkę do napisania tej ody, niepodobna z utworu wyrozumieć.
