— »Pytaj«! — Przecz Ajaks, junak po Achillu drugi,
Gnije, choć wam Achiwy zbawiał przez czas długi?
195
Czy, by Pryam się cieszył i ludek Pryama.
Że tego ich pogromcy nie przyjęła jama?
— »Tysiąc owiec szaleniec zabił i w głos krzyczy,
Że do owiec Menelę, Uliksa, mnie liczy«.
— A ty zamiast jałówki córę ulubioną
200
Na śmierć dając, przewrotny, mąkę sypiąc słoną,
Masz dobrze w głowie? — »Jak to«? — Bo Ajaks szalony,
Bijąc bydło, cóż zgrzeszył? Nie zabił ni żony
Ni dziecka, tylko godnie nakląwszy Atrydy,
Ni w Teukra ni w Uliksa nie wpakował dzidy.
205
— »Prawda, lecz ja, by wyrwać z zatoki[1] nam wrogiej
Tkwiące nawy, z rozmysłem krwią błagałem bogi«.
—Tak, swą własną, warjacie!—» Własną, lecz roztropnie«.
— Kto fałszywe obrazy[2] urabia pochopnie,
Brudną żądzą zbrukane, ten już ma źle w głowie;
210
Czy z płochości, czy gniewu — różnica li w słowie.
Ajaks, rzężąc niewinne owieczki, oszalał:
A ty, coś dla czczej władzy z rozmysłem się kalał,
Głowacz i masz wątrobę[3] czystą, acz nadętą?
Niech kto owcę w lektyce każe nieść zamkniętą,
- ↑ W. 205. z zatoki — w Aulis.
- ↑ W. 208. fałszywe obrazy. Wedle filozofii stoickiej mogą być obrazy rzeczy (pojęcia) prawdziwe t. j. odpowiadające rzeczywistości, lub fałszywe t. j. takie, które pod wpływem namiętnych wzruszeń odstępują od rzeczywistości.
- ↑ W. 213. wątroba — siedziba uczuć i wzruszeń, którym mędrzec ulegać nie powinien. Myśl: Tyś wolny od winy, choć próżną chwałą nadęty?
