Ta strona została skorygowana.
Rej cyterejska pani[1] wiedzie wdzięczny
W poświacie miesięcznej;
Pląsają Gracje i nimfy dziewice,
10
Ziemię trącając stopką na przemiany,
A Wulkan rumiany[2]
Ciężkich Cyklopów nawiedza kuźnice.
Teraz na kędzior, olejkiem trefiony,
Kładźmy mirt zielony,
15
Lub kwiat, co strzelił z odtajałej roli!
Hejże, Faunowi w cienistym dziś gaju
Złóżmy po zwyczaju
W ofierze jagnię, lub koźlę, co woli!
Śmierć pewną stopą równo stuka blada
20
- Do lepianki dziada,
- Do lepianki dziada,
Jak do wież króla. — Złotem obsypany
Sesty[3]! tu krótkie z nami ceregiele,
Nie rój sobie wiele:
Wnet cię ogarnie noc i z bajek many[4].
- ↑ W. 7. cyterejska pani — Wenus, czczona na wyspie Cyterze u południowego cypla Peloponezu.
- ↑ W. 11. Wulkan rumiany — odwiedza na wiosnę kuźnie Cyklopów, w których mają się kuć pociski piorunowe dla Jowisza na porę letnią.
- ↑ W. 22. Sesty — L. Sestius Quirinus, zwolennik Brutusa i uczestnik wojny r. 42, stąd pewno H-mu znany, był — podobnie jak poeta, pojednany z Oktawjanem — konsulem r. 23.
- ↑ W. 24. z bajek many — Manes — cienie zmarłych, o których sobie lud prosty różne bajki opowiada.
