5
Gdy Sybill księga nakazała święta,
By dziewic wybór i czyste chłopięta
Bogi, co gród im siedmigórek miły,
Pieśnią uczciły.
gała. Owe pierwsze igrzyska z r. 349, powtórzone w r. 249, miałyby się po dalszych dwustu latach odbyć w r. 49; ale w tym roku, czy, że o tem nikt nie pomyślał lub też świeżo wybuchła wojna domowa przeszkodziła, nie odbyły się wcale. Urządzić je zaś w r. 17, a więc z 32 letniem spóźnieniem, jakoś nie wypadało, mogło zresztą chybić celu. Ale od czegóżby byli uczeni kapłani, quindecim viri sacris faciundis? Z polecenia Augusta doszli oni na czysto, naprzód, że okres jubileuszowy wynosi właściwie 110 lat (a nie sto, jak przyjmowano), następnie odkryli tak potrzebną Augustowi pomyłkę, że owe ludi saeculares z r. 349 obchodzono całkiem mylnie w tym roku, gdyż pierwsze igrzyska urządzono całkiem na pewno w r. 457, a nie w 449. Licząc więc od roku 457 (z poprawką okresu jubileuszowego ze 100 na 110 lat), otrzymano następujący szereg liczb, zarazem terminów igrzysk jubileuszowych: 457, 347, 237, 127, wreszcie tak pożądany rok 17. W tym więc roku odbyły się z nadzwyczajną świetnością, nakazane umyślnie przez księgi sybillińskie, trzydniowe (dzienne i nocne) uroczystości jubileuszowe składające się z modłów, ofiar i igrzysk. Nie mogło też braknąć religijnego hymnu, odśpiewanego z towarzyszeniem muzyki i odpowiednich ruchów tanecznych. Zaszczytne wezwanie do ułożenia pieśni mógł otrzymać tylko uznany już »rzymski lutnista« Romanae fidicen lyrae, poeta, który tylekroć nastrajał swą lutnię w duchu reform Augusta i grzmiał pochwałami nowego władcy — Horacy. Carmen composuit Q. Horatius Flaccus, głosi dochowany napis, wyryty w marmurze na pamiątkę tej uroczystości. Z napisu dowiadujemy się, że hymn śpiewało 27 wybranych z pierwszych rodzin
