Ta strona została przepisana.
XII[1]
MONOLOG NEOBULI
Co za żywot bez kochania,
Gdy trosk winko nie rozgania!
Co za żywot drżeć ciągle i mdleć i mieć stracha,
Że zły język stryj rozmacha!
5
- Syn Cytery[2] kosz z robotą,
A krosienka wraz z ochotą
Do dzieł Minerwy[3] zabrał, niebodze, mi młody
Liparczyk[4] cudnej urody,
Co umaszczon, zimne pruje
10
- Tybru fale, kawalkuje[5],
Niczem mistrz Bellerofon, prym w kułactwie[6] trzyma,
W wyścigach równego nie ma.
- ↑ XII.—,Co to za życie: nie kochać, nie kosztować wina, bo stryj zaraz łaje i gromi! A moje serce, ach, zabrał już piękny młodzian z Lipary, a nie tylko piękny, ale i we wszystkich zabawach i ćwiczeniach pierwszy i myśliwy nieustraszony'!
- ↑ W. 5. Syn Cytery — syn cyterejskiej Wenery, czczonej na wyspie Cytera, Kupido.
- ↑ W. 7. Do dzieł Minerwy — Minerwa była opiekunką robót niewieścich, przędzenia i tkania.
- ↑ W. 8. Liparczyk — młodzieniec z wyspy Lipary. W oryg. Liparaeus przypomina grecki wyraz λ℩παρóς, świetny, wspaniały.
- ↑ W. 10. kawalkuje — jeździ na koniu.
- ↑ W. 11. w kułactwie — w walce na pięści.
