Strona:PL Homer - Iliada (Popiel).djvu/140

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
PIEŚŃ SIÓDMA.


Z temi słowami przez bramę pospieszył Hektor prześwietny;

Jego zaś brat Alexander podążał pospołem, a w duszy
Obaj gorąco pragnęli się bić i dzielnie wojować.
Równie jak bóg żeglarzom stęsknionym wiatry pomyślne

Daje, gdy się pomęczyli na gładkich wiosłach sosnowych

Podróżując po morzu, i członki uległy strudzeniu;
Takoż i oni Trojanom stęsknionym się wreszcie zjawili.
Jeden z nich syna zaczepił Areïthooja książęcia
W Arnie mieszkającego Menesthia; maczugę dzierżący

Areïthoos go zrodził i bystra Filomeduza;
10 

Hektor zaś Ejoneja ugodził ostrym oszczepem
W szyję po brzegu od hełma ze śpiżu i członki rozwiązał.
Glaukos Hippolochida, Likijskich mężów dowódca,
Ifinoosa ugodził oszczepem w potyczce okrutnéj,

Dexiadesa, gdy wozu o szybkim zaprzęgu dosiadał,
15 

W ramię; on z wozu na ziemię wyleciał, osłabły mu członki.
Sowiooka bogini Athene gdy widzi że giną
Takim sposobem Argeie w pośrodku walki okrutnéj,
Pędem ze szczytów najwyższych Olimpu spuszcza się na dół

Do Iliony świętéj; przeciwko niej bieży Apollon,
20