teli dzieci i żony, trzymał Polykrates zamknięte w okrętowych zakładach w pogotowiu, aby, gdyby go tamci z powracającymi zmówiwszy się zdradzili, spalił je wraz z gmachami okrętowemi.
Skoro atoli wygnani przez Polykratesa Samijczykowie przybyli do Sparty, stawieni przed władzami, wiele słów do nich uczynili jako mocno błagający. Lakedaemończycy zaś odpowiedzieli im przy pierwszém posłuchaniu, iże pierwsze ich słowa zapomnieli, drugich zaś nierozumieją. Gdy więc powtórnie stawieni zostali, nic więcéj nie rzekli, tylko miech położywszy przed niemi te wyrazy, że miech potrzebuje mąki. Na co odparli urzędnicy lakedaemońscy, iże wyrazu miech zbytecznie użyli; wszakże postanowili dać im pomoc. Zaczém przysposobiwszy wyprawili się Lakedaemończykowie naprzeciwko Samos, jak powiadają Samijczykowie aby odwzajemnić się za dobrodziejstwa, gdyż Samijczykowie pierwéj im pomocniczyli byli na nawach przeciwko Messeńczykom; jako zaś Lakedaemończycy twierdzą, nie tak aby błagającym pomocy Samijczykom dać wsparcie, jak aby się pomścić za porwanie trójnoga, który wyprawili do Kroezusa, tudzież za porwanie pancerza, który im był przysłał w darze Amazis król Aegyptu. Albowiem i pancerz ten złupili byli Samijczykowie rokiem pierwéj jak trójnóg, a był on lniany, mnóstwo zwierząt dzierzganych w sobie mieszczący i przyozdobion złotem i wełną drzewienną[1]; co zaś godne podziwu, to że każde włókno tego pancerza, jakkolwiek samo cienkie, składało się z trzystu sześćdziesięciu jeszcze cieńciejszych a wszystkich wyraźnych. Drugi taki pancerz jest ten, który Amazis ślubował Athenie w Lindos.
Przyczynili się zaś do dojścia do skutku téj wyprawy naprzeciwko Samos i Korinthiauie gorliwie; dopuścili się bowiem byli i naprzeciwko nim swawoli Samijczykowie na jedno pokolenie pierwéj przed tą wyprawą, a w tym samym czasie kiedy trójnóg porwany został. Periander bowiem
- ↑ „Bawełną“ wedle Heerena 1, 1 str. 118.
