wyroczni, częścią mniemając, że posłowie nie powiedzieli prawdy; aż w końcu po drugi raz wyprawiono nowych gońców do których należał i Aristodikos, którzyby radzili się bóstwa względem Paktyesa. Ci gdy stanęli u Branchidów, pierwszy radził się wyroczni Aristodikos, tak się zapytując: „o królu, przybył do nas błagający Paktyes Lydyjczyk, uciekający przed okrutną śmiercią od Persów; ci go się domagają, rozkazując Kumejczykom wydać go. My zaś lękając się potęgi Persów, dopóty nie śmieliśmy wydać błagającego, ażby nam przez ciebie po prawdzie objawione zostało, jak mamy uczynić.“ Ten o to zapytał, bóg zaś znowm tak samo odwieścił, rozkazując wydać Persom Paktyesa. Na to Aristodikos tak sobie postąpił. Obchodząc w około świątynię, wybierał z gniazd wróble i inne młode ptaszęta, które w niéj założyły były swe mieszkania. Gdy to czyni, mówią iż dał się słyszeć z wnętrza głos, następnie przemawiający do Aristodika: „najbezbożniejszy z ludzi, jak śmiesz coś podobnego czynić; błagających w świątyni mojej okradasz?“ Aristodikos mający w pogotowiu odpowiedź ozwał się: „o królu, sam więc tak się opiekujesz błagającymi, Kumejczykom zaś nakazujesz wydać żebrzącego ich litości?“ Na to miało znów odeprzeć bóstwo: „tak jest, nakazuję to, abyście nabroiwszy złego prędziéj poginęli i nieprzychodzili więcéj do wyroczni po radę względem. wydawania błagających.“ Gdy przyniesiono Kumejczykom tę odpowiedź, niechcąc zginąć gdyby go wydali, ani téż być oblężonymi, gdyby zatrzymali, wysełają Paktyesa do Mytileny. Mytileńczykowie zaś, gdy Mazares słał posłów za posłami, aby go wydali, byli gotowymi do tego za jakąś nagrodę; nie umiem bowiem dokładnie powiedzieć, gdyż niezostała wypłacona. Kumejczykowie bowiem usłyszawszy co zamyślają uczynić Mytileńczykowie, wysłali do Lebos statek i uprowadzili Paktyesa do Chios. Tutaj dopiero wywleczony ze świątyni Atheny Poliuchos, wydany został przez Chijczyków. Wydali go zaś oni za Atornes, które otrzymali w nagrodę; to zaś Atarnes które otrzymali w nagrodę; to zaś Atarnes jest okolica w Myzyi
