Strona:PL Helena Staś - Moje koraliki.pdf/29

— 23 —

 Godzina była czwarta. Wszystkie już dzieci o tym czasie powracały do domów oprócz Mika, który rozmiłowany w “Yankee doodle”, a właściwie w skokach towarzyszących piosence, pozostał na dziedzińcu szkólnym, sądząc zaś, że go nikt nie widzi wyśpiewywał i podrygał pociesznie.
 Omylił się Mike. Nie sam się znajdował, było tam jeszcze dwóch chłopców, a każdy pozostał dla innego celu.
 Niebawem też spostrzegł jak z szkolnego budynku wybiegł szybko uczeń z tejże klasy co i on — Kuba, jak rozglądał się uważnie do okoła, a następnie przyczaił ostrożnie zamurem trzymając w rękach w poprzek framugi drzwi, cienki kij.
 Mike skoro tylko spostrzegł Kubę przestał śpiewać i z ciekawością przypatrywał się zdradzieckiej robocie, bo że Kuba szykował sidła na kogoś to było widoczne. Wreszcie nie mogąc zmódz ciekawości zawołał:
 — What’s the matter Kuba? kogo ty chcesz przewrócić?
 — Wojtka! But keep still!
 — What Wojtek has done to you? Pewnie znów napisał ci kredą krzyż na plecach.
 — Gee whiz! Keep still! Popsujesz wszystko!
 Ale Mika wykrzykniki te nie odstraszyły, przeciwnie, przeczuwając z całego zachowania się