Strona:PL Hans Christian Andersen - Kalosze szczęścia.djvu/09

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

dokonać; dlatego też nie popełnia nigdy pomyłek — każden otrzymuje to co mu się należy.
Wróżki prowadziły dyskretną rozmowę, o tem co widziały, co słyszały i gdzie bywały. Pokojówka wróżki Szczęścia miała tylko kilka drobnych rozkazów wypełnić: uchronić od deszczu czyjś nowy kapelusz oddać biednemu, lecz dobremu, znakomitemu człowiekowi ukłon, lecz najważniejszy rozkaz tak brzmiał:
Oddać nową parę kaloszy, którą dziś otrzymała w darze, jako w dzień swych urodzin, ludziom. Kalosze te posiadają dziwną własność:
Każden kto je ubiera, przenosi się w tej samej chwili w taką miejscowość, która mu się najbardziej podoba, lub dostaje mu się dola człowieka któremu najbardziej zazdrości. Człowiek któremu się te kalosze dostają, staje się szczęśliwym.
— Nieprawda! — rzekła wróżka Smutku. Wierz mi, kalosze twe przynoszą tylko nieszczęście, a każden pobłogosławi tę chwilę, w której się ich pozbędzie.