Strona:PL Hadaczek Slady epoki tak zwanej archaiczno-mykenskiej.pdf/11

bach, pochodzących z epoki X–VII w. przed Chr. Są nawet pewne ślady, że ten typ podstawki, służącej do podtrzymywania wywrotnych naczyń, był znanym także w Grecyi w epoce mykeńskiej i następującej po niej dobie panowania stylu geometrycznego. Bez wątpienia odgrywały także wschodnio-galicyjskie naczynia binoklowe w codziennem życiu rolę podstawek pod miseczki i dzbanuszki o denkach wypukłych. Tak więc nawet pod względem kształtów łączy się malowana ceramika wschodnio-galicyjska z ceramiką południowo-europejską i wykazuje pewne powinowactwo.
 W Galicyi pojawiają się w tem kole pomników początki plastyki takiej samej, jaką jest pierwotna plastyka mykeńska. Tutaj należą prymitywne figurki, ulepione niezdarnie, lecz bez wątpienia szybko palcami z gliny, i wypalone, przedstawiające nagą kobietę, mężczyznę i rozmaite zwierzęta swojskie i dzikie. Figurki te są często malowane lub wciętemi ornamentami pokryte. Na posażkach kobiet, naprzykład, są uwydatnione sznurki naszyjników; zazwyczaj jeden węższy, otaczający ciasno szyję, drugi zaś spadający długim łańcuszkiem na pierś; przez pierś mężczyzny przebiega linia, która pas oznacza.
 Obok tej plastyki wolnej, uzmysławiającej wszystko żywe, które zajmowało człowieka pierwotnego – jego towarzysz, towarzyszka i cały dobytek – odgrywa ważną rolę w tem kole pomników także plastyka tektoniczna. W Bilczu znaleziono w grocie narzędzia domowego użytku, wyrobione misternie z kości, które mają główkę ozdobioną głową wolu lub innego zwierza. Ten ornament wiąże je także ściśle z wyrobami pierwotnej mykeńskiej cywilizacyi.
 Te wszystkie analogie i podobieństwa razem wzięte świadczą dobitnie o jednej, szeroko rozprze-