Strona:PL H Balzac Eugenia Grandet.djvu/101

 Po tém otworzyła drzwi wychodzące na schody i wyciągnęła szyję, słuchając co słychać w domu.
 »Nie wstaje, pomyślała, słysząc ranne kasłanie Barbary. Poczciwa służąca chodziła i zamiatała salę, zapaliła ogień, uwiązała psa, gadała do bydła stojącego w stajni.
 Natychmiast Eugenia zeszła i pobiegła do Barbary, która doiła krowy.
 — »Barbaro, moja dobra Barbaro, zróbże kawy ze śmietanką dla mojego kuzyna!
 Barbara rozśmiała się głośno.
 — » Ależ panienko, trzeba było wczoraj o tém pomyśleć! Nie mogę zrobić śmietanki. Jakiż jest delikacik ten kuzynek panny! Jest ładny, ładniutki, doprawdy ładniutki. Nie widziałaś go w złotym i jedwabnym szlafroku. Ale ja go widziałam. Nosi tak cienką bieliznę, jak komża siedzą proboszcza.
 — »Barbaro, zróbże nam ciasto do kawy.