Strona:PL Grignon de Montfort - O doskonałym nabożeństwie.djvu/61

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

grodę za Jej głęboką, pokorę Bóg dał Jej władzę i posłannictwo, by trony opróżnione przez upadłych skutkiem pychy aniołów obsadzała świętymi[1]. Taka jest wola Najwyższego, który „pokornych podnosi na wyże“[2]: żąda On, by niebo, ziemia i piekło bezwzględnie poddane były rozkazom pokornej Marii[3], którą uczynił Królową nieba i ziemi, władczynią Swych wojsk, skarbnicą Swych bogactw, szafarką łask, narzędziem wielkich cudów, pośredniczką ludzi, zagładą nieprzyjaciół Boga i wierną towarzyszką Swej chwały i Swych triumfów.

  1. Św. Bonawentura, Speculum B. V. lect. 11, § 6.
  2. Łuk. 1, 52.
  3. Św. Bonawentura, Psalt, maius B. V.