Strona:PL Grignon de Montfort - O doskonałym nabożeństwie.djvu/339

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

przenikająca ziemię, tzn. duszę, iżby wydała owoc w swoim czasie; dusza, która nie bywa zraszana tą modlitwą, tą rosą niebieską, nie przynosi owocu, rodzi tylko ciernie i osty, i bliska jest potępienia[1].

W książce „De dignitate Rosarii“[2] czytamy, że Matka Boska odezwała się do bł. Alanusa w te słowa: „Wiedz, synu mój, a oznajmij to wszystkim, że prawdopodobnym i bliskim znakiem potępienia wiecznego jest niechęć, oziębłość i niedbalstwo w odmawianiu Pozdrowienia anielskiego, które Świat cały naprawiło“. Zresztą doświadczenie uczy, że ci, co noszą na sobie znamię odrzucenia, jak heretycy, bezbożni, pyszni i światowcy, nienawidzą Pozdrowienia anielskiego i Różańca, lub

  1. Żyd. 6, 8.
  2. B. Alanus de Rupe, Lib. de Dignit. Rosari, cap. 11.