Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/661

Sztolc i poszedł przejść się do pobliskiego ogrodu publicznego.
 — Przyjdzie na obiad! — z przestrachem rzekła Anisja.
 — Przyjdzie na obiad! — nie bez wzruszenia powtórzyła Agafja Matwiejewna Obłomowowi.
 — Trzeba dziś przygotować inny obiad! — zdecydował, po krótkiem milczeniu.
 Agafja Matwiejewna zwróciła na niego spojrzenie pełne lęku. Miała w swojej kasie tylko pół rubla, a do pierwszego, kiedy „braciszek“ wypłacał jej pieniądze było jeszcze dziesięć dni. Kredytować nikt nie chciał.
 — Nie zdążymy Ilja Iljicz — zauważyła nieśmiało. Zje co jest...
 — Nie będzie jeść tego Agafjo Matwiejewna. „Uchy“ cierpieć nie może, nawet ze sterlą nie jada, baraniny także do ust nie weźmie...
 — Ozór można kupić w masarni! — zawołała jakby w natchnieniu — stąd niedaleko.
 — To bardzo dobrze... można... Niech pani jeszcze każe kupić jarzyny... młodej fasolki...
 — Fasolka osiem grzywien funt... — kręciło się jej na języku, ale nie powiedziała nic.
 — Dobrze... zrobię... — ale była zdecydowaną zastąpić fasolkę kapustą.
 — Proszę kazać kupić funt sera szwajcarskiego! — mówił dalej Obłomow, nie wiedząc o stanie kasy Agafji Matwiejewny — a więcej nic. Przeproszę go... powiem, że nie spodziewałem się... Gdyby można buljon jakiś...
 Gospodyni już miała odejść.
 — A wino? — nagle przypomniał Obłomow.