Najprostsza ziemianka jest to dół równoległoboczny głęboki na dwa metry, szeroki 4 do 5 metrów, otoczony rowkiem jak i namioty. Dach robi się z płócien namiotów, przełożonych warstwą liści, słomy, siana, które zasypuje się ziemią lub śniegiem. Dach takiej ziemianki można zrobić również z desek podobnie przysypanych, wrzeszcie z żerdzi przeplecionych gęsto gałęziami i zasypanych ziemią. Należy uważać, aby dach był wypukły, aby woda mogła ściekać. W jednej ze ścian robi się wejście po stopniach. Ściany i podłogę wyścieła się deskami, jeżeli są; w braku tych ostatnich używa się żerdzi przeplecionych gałęziami. Robi się to w tym celu, aby ziemia ze ścian nie obsypywała się. Można dla tegoż celu użyć słomy, siana i t. p. Prócz tego buduje się piec z kominkiem, wychodzącym na zewnątrz. Taka ziemianka ma tę wadę, że łatwo utrzymuje wilgoć. Inna (rys. 22) podobna jest trochę do szałasu półotwartego. W tym celu kopie się dół szerokości 6½ kroków, potrzebnej długości, zależnej od ilości ludzi,
