Strona:PL G Flaubert Salammbo.djvu/167

dźwiedziami i zgóry za płacono im za sześć księżyców po cztery miny dziennie. Trzeba było utworzyć na nowo armję, Hamilkar jednak nie przyjął zaciągu wszystkich obywateli kartagińskich; usunął tych, którzy prowadząc zawsze życie siedzące, byli zbyt ociężali i trwożliwi, a przyjmował bezwarunkowo ludzi najmniej znaczących, opojów z Malki, synów barbarzyńców usamowonionych, obiecując w nagrodę nowym Kartagińczykom prawo do całego przedmieścia.
 Pierwszem staraniem jego, było zreformowanie zastępu legji. Ci piękni młodzieńcy ze znakomitych rodów uważali się za przewagę wojskową Rzeczypospolitej i nie uznawali żadnej innej władzy nad sobą. Obecnie suffet zdegradował oficerów, zaczął ich traktować ostro, nakazywał marsze i ćwiczenia bezustanne, wymagał, żeby jednym tchem przebiegali pochyłość Byrsy, wprawiali się wreszcie w rzucanie pocisków, walki na pięście, przepędzanie noclegów na dworze itp. Rodziny tych paniczów, odwiedzając ich, ubolewały nad takiem postępowaniem. On nadto jeszcze nakazał nosić miecze krótsze, obuwie grubsze; ograniczył liczbę służących i zmniejszył ilość bagaży. Ponieważ zaś w świątyni Molocha znajdowało się trzystą dzirytów rzymskich, zabrał je także pomimo oporu arcykapłanów.
 Ze słoni, które się ocaliły w porażce Utyckiej z tych, które posiadali prywatni, zorganizował falangę rzeczywiście straszliwą liczącą 72 słonie. Przewodników uzbroił w młoty i nożyce, aby mogli w czasie walki rozbijać czaszki unoszącym lub cofającym się słoniom.
 Oparł się silnie temu, aby dowódców miała mianować Wielka Rada, a lubo starszyzna przedstawiała mu istniejące w tym względzie prawo, on zdeptał ustawę i nikt nie ośmielił się wystąpić z zarzutem, wszyscy upokorzeni byli genjuszem bohatera.
 Zajął się również rozporządzeniami co do wojny,