Strona:PL G Füllborn Tajemnice stolicy świata.djvu/1014

 — Książę de Monte-Vero znalazł swoją córkę!
 — To dla mnie nowość — ten człowiek ma szczęście! Powiedz drogi baronie, hrabinie Ponińskiéj, że to szczęście skończy się za trzy dni, jeżeli mi się uda ujść szczęśliwie z téj pułapki!
 — Czy może pani zamku Angoulême, we wszelkich okolicznościach polegać na tém? czatując na Odpowiedź spytał von Schlewe.
 — W każdym razie, panie baronie! Alboż Fursch nie zawsze dotrzymuje tego, co przyrzeka?
 — Dotychczasowe twoje przedsięwzięcia nie powodziły się!
 — Myślisz pan o Rio i o pożarze? Rzeczywiście — ale wprawa stanowi mistrza, drogi baronie!
 — Żartowniś z ciebie widzę, Furschu!
 — Tuż przy rusztowaniu, panie baronie!
 — Dobrze, to świadczy o geniuszu!
 — Czy pan przybywasz, aby mi dać pomoc? Mówmy o rzeczy!
 — Przyszedłem, aby cię przynajmniéj pocieszyć.
 — Jeżeli pan nie miałeś lepszego zamiaru, to sam sobie dopomódz zdołam.
 — Daj pokój wszystkiemu, Furschu — jutro w nocy będziesz wolny!
 — Jutro w nocy będzie już za późno! Pan baron wiesz zapewne, ze skażanym dodają na ostatnią noc dwóch dozorców i księdza — sądzę, że następna noc ma być moją ostatnią nocą.
 — Dozorcy ze światłem i winem przyjdą dopiero około północy do twojéj celi, z sędzią, ksiądz ustąpi po przeczytaniu ci wyroku — a ty o jedenastéj już z celi wyjdziesz!
 — To śmiałe! Ale jeżeli mnie pan w téj ostatniéj godzinie na sztych wystawisz?
 — Wtedy hrabina Ponińska dozna zawodu w przyniesieniu ci pomocy!