Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/374

 Tak — Trepow otrzymał na mieszkanie skrzydło Zimowego Dworca!
 Ale te 1200 trupów styczniowych, którymi samowładztwo usiało stolicę, ale to jedyne zwycięstwo armji rosyjskiej po całorocznej wojnie -— było rzuceniem rękawicy wszystkim ludom berła Holstein-Gottorpów. Było zerwaniem dobrowolnem ze wszystkimi, którzy nie są w Rosji szpiegami lub pretorjanami caratu i było początkiem łańcucha buntów otwartych, pogromów, zamachów, mordów, rabunków, które trwają podotąd…
 Stąd zabójstwo jakiegoś prokuratora senatu finlandzkiego Johnsona zeszło do prostego epizodu, stąd ledwie śmierć wielkiego księcia Sergjusza (dnia 17 lutego 1905) sprawiła niejakie wrażenie.
 Sergjusza rozerwała bomba, rzucona przez Kalajewa, Sergjusza zgubiło oddanie cesarzowi Trepowa! Póki bowiem Trepow czuwał w Moskwie nad życiem swego opiekuna i protektora, póty Sergjusz mógł spać spokojnie… Boć Kalajew nie był pierwszym, godzącym w znienawidzonego wielkiego księcia.
 Czy Kalajew był wykonawcą wyroku i czyjego wyroku mianowicie, odrzec trudno, gdyż rewolucjonizm rosyjski przybrał rozmiary tak wielkie, że niepodobna, przed rozwianiem się dymów i zgaśnięciem łun, ogarnąć marszruty pożaru.
 Do znanych szczegółów o Kalajewie dorzucić należy, iż był synem rewirowego, synem wypróbowanego policjanta warszawskiego, iż nikogo nie wydał i, wbrem oficjalnym kłamstwom o skrusze, odrzucił myśl podania się o ułaskawienie.
 Podczas pogrzeb Sergjusza odbył się w murach Kremlinu i prawie bez udziału rodziny, która bała się