Strona:PL Feval - Garbus.djvu/508

wie — mówił dalej, — ale jedna rzecz nie ujdzie ci bezkarnie. Przyrzekłeś księżnej Gonzadze że zwrócisz jej córkę. Czy to prawda?\
 — Tak wasza królewska wysokość przyrzekłem.
 — Przysłałeś mi pan posłańca, który w pańskim imieniu uczynił mi tę samą obietnicę. Przyznajesz się pan do tego?
 — Tak, wasza królewska wysokość.
 — Odgadujesz pan, myślę, iż stoisz przed sądem. Zwykli sędziowie nie mogliby znać czynionych panu zarzutów. Ale na honor! przysięgam, że uczynię sprawiedliwość! Gdzie jest panna Nevers?
 — Nie wiem — odparł Lagarder.
 — On kłamie — zawołała gwałtownie księżna.
 — Nie, pani. To co przyrzekłem przechodzi moje siły, ot i wszystko.
 W zgromadzeniu rozległ się szmer niezadowolenia Henryk mówił dalej, podnosząc głos i wodząc po obecnych wzrokiem spokojnym.
 — Nie znam panny Nevers.
 — To bezczelność! — zawołał książę Tresmer, naczelnik miasta Paryża.
 — To bezczelność! — powtórzyli stronnicy Gonzagi.
 Regent spojrzał surowo na Lagardera.
 — Zastanów się pan dobrze nad tem, coś powiedział — rzekł.
 — Wasza królewska — wysokość, zastanowię nie nic tu nie zmieni, mówię prawdę.
 — Czy ścierpisz to, wasza królewska wysokość? — przerwała księżna, nie zdolna dłu-