Strona:PL Feval - Garbus.djvu/378

tów, stroju, karety? Ale uważaj żeby wciąż tylko myśleć o nim, inaczej wszystko na nic!
 W miarę, gdy to mówiła, młoda Cyganka stawała się coraz poważniejszą. Jej piękne, czarne oczy straciły zwykły hardy wyraz. Wierzyła w czary, bała się ich i pragnęła; ciekawość jednak silniejszą w niej była od strachu.
 — Powiedz trzecie życzenie! — rzekła, mimo woli zniżając głos.
 — Ale ja wcale nie chcę iść na bal! — zawołała Aurora. — Przestańmy tej zabawy!
 — Jakto! — nalegała dona Kruz. — Gdybyś byłą pewna, że go tam spotkasz?
 — Henryka?
 — Tak Henryka, twego najdroższego, pięknego Henryka, który zachwyci się tobą jeszcze więcej, ujrzawszy cię w tym wspaniałym stroju.
 — W takim razie — szepnęła Aurora spuszczając głowę — poszłabym z chęcią.
 — Trzecie! — zawołała Flora, uderzając hałaśliwie w dłonie.
 W tej chwili do pokoju wpadł Janek i wołał zadyszany:
 — Oto rozmaite gałganki i faramuszki dla naszej panienki. Jest chyba ze dwadzieścia pudełek: suknie, koronki, kwiaty. Chodźcie, panowie, chodźcie. To tu mieszka kawaler Lagarder.
 — Nieszczęsny! — zawołała przerażona Aurora.
 — Niech się panienka nie boi, ja wiem, co robię — odparł Janek — nie trzeba już się