Strona:PL Ferdynand Antoni Ossendowski - Życie i przygody małpki.djvu/202

 Nie rozumieli mnie.
 Nareszcie Ludwiś odpowiedział:
 — Uderzyłem tego chłopca. Kradł truskawki w naszym ogrodzie.
 Tatuś Ludwisia patrzył surowo na synka.
 — Bić człowieka — to hańba! — rzekł po chwili.
 — Kradł… — wybełkotał synek.
 — Mogłeś wytłumaczyć mu, że to — wstyd. Kradzież jest grzechem. Bić nie miałeś prawa!
 — Więcej nigdy nie będę kradł! — drżącym głosem wyjąkał chłopak, który zrywał truskawki.
 — Doskonale! Idź teraz do domu — rzekł do niego tatuś Ludwisia i dodał: — Małpka zrozumiała okrucieństwo i brzydotę twego postępku. Przywiodła was obydwóch na rozprawę. Widzisz, że szympansiczka stała się sędzią dla ciebie!
 Ludwiś wziął mnie na ręce i ucałował moją główkę.
 Tuliłam się do niego. Byłam bardzo szczęśliwa…
 Wszyscy są zadowoleni ze mnie.
 Zato zabawiałam ich i śmieszyłam przez cały wieczór…
 Robiłam saltomortale. Powracam do dawnej wprawy! Później gwizdałam.
 Z podwórza szczekaniem odpowiadały mi Filut i Nero.