Nieskończenie jest interesującą i przyjemną. Piramidy, okoliczne góry, palmowe drzewa, w Kairze z nowym meczetem odźwiérciedlają się w Nilu. Klasztor Koptów der Maader-Chabira blisko jest Nilu, jakby się weń wpatrywał. U spodu góry, pod cieniem daktylów, jest wojenna osada Tora. W górze widać wszędzie pieczary, kamienne łomy, od najdawniejszych czasów w Egipcie dobywano w górach kamienie, i z przerzynanych i ciosanych stawiano olbrzymie za Faraonów budowy, które przez tyle wieków zdumiewają, i są jeszcze niezrozumiane, nieodgadnione. Pod cieniem palm rozłożystych stało nad Nilem starożytne, stołeczne miasto Memfis. Za Memfisem wznosi się kolosalna, sześciopiętrowa piramida, jéj wierzchołek tonie w niebie. Nad brzegiem, niedaleko Buszy są puste i dzikie skały. Wiele jest różnych podań o Nilu; jedni mówią, że płynie z gór Abisyńskich i deszcze tylko są źródłem rzéki. Drudzy, że gwiazda Zuchal czyli Saturn, wyprowadza Nilowe wody. Przodkowie Egipcyan téj gwiaździe oddawali cześć religijną. Królowa Kleopatra zbudowała wielką świątynię w Aleksandryi, i w niéj umieściła posąg miedziany Saturna, zwany Zuchal. Egipcyanie w dzień, który jest u nas dwunastym Nowembra, uroczyście obchodzili święto tego bożka, przynosząc mu liczne ofiary. Po wprowadzeniu religii chrześcijańskiéj, Aleksander XIX patryarcha Aleksandryjski skruszył bałwana, zrobił z niego krzyż, a świątynię zamienił w kościół, poświęcając go Michałowi, Archaniołowi. Po dziś dzień Koptowie uroczyście fest św. Michała Archanioła, który jest patronem rzeki Nilu, najsolenniéj obchodzą 12 Nowembra. Ksiądz Porfiry od Ihumena Koptów, z którym się poznał i Nilem żeglował, pozbiérał różne dotąd, nieznane tradycye. O początkach piramid mówi, że za czasu rządu egipskich kapłanów, znaleziono w głębi ziemi głowę ogromnego
