Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/421

do patryarchy konstantynopolitańskiego, posłali dwóch braci: O. Józefa i poważnego bardzo starca Mojżesza. Znaleźli tam kapłana Jeraksa, który wziął udział w ich sprawie i bardzo dopomógł.
 Ustanowiono i uchwalono sobór w Konstantynopolu, wyłącznie dla decyzyi o klasztorze synajskim, roku 1575. Na tym soborze zasiadali trzej patryarchowie: Konstantynopolitański Jeremijasz II, antyochejski Joachim, jerozolimski Herman, arcybiskup cypryjski Tymoteusz, dwudziestu dwu metropolitów i biskupów, piętnastu prezbiterów i świeckich znakomitszych urzędników, ogólnie osób cztérdzieści jeden. Sobór postanowił:

a) Aby Ihumen synajskiego klasztoru był razem i arcybiskupem, dopókąd słońce świéci, aby sprawował arcybiskupią pastérską władzę, rozporządzał, sądził, rządził i działał wszystko, eo jest potrzebném dla dobra braci.

b) Aby ten Klasztor był wolnym i niezależnym od obcych osób i rządzonym był przez własnych swoich ihumenów i arcybiskupów.

c) Arcybiskup powinien być wybiérany wolnémi głosami wszystkich kapłanów, mnichów, O. synajskich, a potém, aby bez żadnéj opłaty kanonicznéj odbiérał sakrę od patryarchy jerozolimskiego, albowiem góra synajska jest w obwodzie, należącym do tego władyki.

d) Wszelki obcy, któryby chciał przysyłać sakrę do synajskiego klasztoru, i chciał w nim rządzić, winnym będzie przed Bogiem jako przestępca praw soboru.

 Ta uchwała jest widocznie wymierzoną przeciw biskupowi rzymskiemu. Za złamanie tych ustaw zagrożono karami kościelnémi, odcięciem od prawowiernéj cerkwi. Powstało arcybiskupstwo synajskie z zupełną niezależnością, i wybranym był Eugenijusz piérwszy, arcybiskup synajski. Uchwały synodu tego były piérwszym legalnym aktem szyzmy, która po soborze konstantynopolitańskim w klasztorze synajskim w XVI wieku już zupełnie nastąpiła.