Jan Scholastyk, św. Jan Klimak, św. Chrystophor, św. Klemens, św. Onufry pustelnik, św. Teodozyusz, Konstanty, Grzegórz Synaicki, Eugenijusz Araj, biskup Synaicki, i wielu mężów świętobliwych, i uczonych. Zakonnicy Synaiccy byli patryarchami konstantynopolskimi jako Kozma Synaicki, Jan I i Jan II. Mnisi Synaiccy byli wyłącznie greccy i wschodniego obrządku, zostający w jedności z Kościołem rzymmskim. Wspólnie z nimi mieszkali i rzymscy-łacińscy kapłani, którzy nie stanowili osobnego Zgromadzenia, ale w jedném zgromadzeniu z Grekami mieszkali. Była osobna kaplica łacińska, w któréj mieszkający tam łacińscy, i przybywający katoliccy kapłani, odprawiali Msze święte, komunikowali pielgrzymów katolickich pod jedną postacią. Kaplica ta jeszcze w XV wieku istniała. Mnisi greccy trzymali się reguły św. Bazylego. Kościół po wniesieniu ze szczytu góry Synai, ciała św. Katarzyny Panny i Męczenniczki, które tam zostało przez aniołów przyniesione, przyjął nazwę z klasztorem, kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Święta Katarzyna była świętą i biegłą w filozofii i teologii, i jest patronką teologów i filozofów. Na cześć jéj, zakonnicy oddawali się naukom, i utworzyli jednę ze znakomitszych i bogatszych bibliotek. Gdy napady Beduinów, Turków, utrudniały przyjście pielgrzymów, za pomocą książąt chrześcijańskich utworzył się zakon rycerski kawalerów św. Katarzyny, dla straży grobu św. męczenniczki, opieki i obrony pielgrzymów. Rycerze czuwali nad nimi, przyprowadzali ich do świętego miejsca i odprowadzali. Jak zakonnicy żyli wedle reguły św. Bazylego, nosili płaszcze białe, na nich znaki złamanego koła, przeszytego mieczem skrwawionym. Złamane koło oznaczało maszynę kołową, przygotowaną do ukatowania i zamordowania św. Katarzyny, która się zdruzgotała i strzaskała głowy katów, a miecz, na pamiątkę, że mieczem została ściętą. Kiedy odszczepieństwo patryarchatu Konstantynopolitańskiego wznieciło burzę w powszechnym kościele, która ukończyła się szyzmą, w téj chwili w wscho-
