jego. Z tych tradycyj, widzimy, że lud Izraelski z Egiptu dążąc do Palestyny szedł do własnej, do ojczystej ziemi, mieszkał w niej Abraham i tu były jego kości złożone, Izaaka, i Jakóba.
Na początku XVI wieku o pół mili od Jeruzalem był klasztor Jakobitów, tam gdzie było drzewo na krzyż ścięte.
Miejsce narodzenia Jana św. Chrzciciela było o milę od Jeruzalem. Nikt ze świętych Pańskich tak nie jest bliski Zbawiciela, jak święty Jan Chrzciciel. Jego był rowieśnikiem, szczególna przyjaźń łączyła Matkę Boską z Elżbietą, jeszcze w żywocie matki Jan święty poruszył się na zbliżenie się Zbawiciela. On Go objawił, i wskazał. On polał wodą w Jordanie, i rzekł o Nim, że jest Bóg wcielony, którego niegodzien był rzemyka u nóg Jego rozwiązać. Chrystus Pan nazwał Go naświętszym z ludzi. Nikt urodzony z niewiasty do skończenia wieków równym Mu w świętobliwości nigdy nie będzie. Miejsce jego urodzenia, pustynia, w której mieszkał, do najświętszych miejsc należy. W najpierwszej młodości swojej opuścił rodziców, i żył samotnie, wiodąc pokutniczy, anielski żywot. Pielgrzymi wszystkich wieków, jako do zdroju spragnieni dążyli i dążą do miejsca, w którem ojciec pustelników, ostatni prorok żywot młodzieńczy w Bogu zanurzył, i jako strumień wpada do rzeki, tak on złączył się ze Zbawicielem. Patryarcha, prorok, męczennik, najwyższą cześć i uwielbienie ma w kościele Bożym. Na tem miejscu, gdzie upłynął żywot jego, stróże grobu Pańskiego, zakonnicy św. Franciszka zbudowali kościoły i klasztory, i chwała tam Boża jest nieustającą.
Na miejscu urodzenia św. Jana Chrzciciela jest udzielony przez Stolice Apostolską odpust zupełny. Tam był wspa-
