jącą nad całą przestrzenią, górę Tabor, przybyliśmy do Nazaret do miejsca pobytu Chrystusa w Jego dzieciństwie i młodości, który, jak wiemy, mianował się Jezusem Nazarenskim. Zajechaliśmy do klasztoru, gdzie już nas oczekiwał miły i uprzejmy ksiądz gwardyan. Po nieprzerwanej 4rodniowej konnej drodze miły był spoczynek w Nazarecie, który przypomina ustroń wiejską. Nie ma tu zaciśnienia miast wschodnich, wiele świeżego powietrza, i barwnej zieleni, strumień miły, w którym N. M. Panna czerpała wodę, i nad którym spotykamy dziś niewiasty, w tym samym stroju, i tym sposobem na głowie w dzbanach noszące wodę. Dom dla pielgrzymów obszerny z refektarzem, korytarzami, galeryą i dziedzińcem. Używaliśmy tu przechadzki i ożywionej rozmowy. Przylgnęliśmy całem sercem do Nazaretu, dlatego, że kościół katolicki zupełnie jest tu oddzielny od greckiej cerkwi. Miejsce święte, w którem mieszkała N. M. Panna, gdzie Anioł Jej zwiastował porodzenie Zbawiciela, to jest miejsce Zwiastowania, wyłącznie należy do katolików. W Jeruzalemie, w Betleem, pod jednym dachem się mieszcząKatolicy, Grecy, Ormianie, z sobą nie zjednoczeni, rozdzieleni wiarą i duchem, są przeto z sobą w niejedności i niechęci, która serce przeszywa, na duszy cięży i jest przeszkodą do modlitwy. W Nazaret wyłącznie miejsce święte jest pod opieką zakonników św. Franciszka. Panuje tu cisza i najsłodszy pokój w Panu naszym Jezusie Chrystusie. W grocie, w której nastąpiło Zwiastowanie, gdzie był domek N. M. Panny cudownie do Loretu przeniesiony, odprawiają się codziennie Msze św. i szyzmatycy tam nie wchodzą. Gdzie Anioł zwiastował N. M. Pannie łaskę Bożą, i pierwszy wyrzekł: Zdrowaś Maryo, te słowa, które za Nim powtarzają przez 19 wieków niezliczone miliony chrześcijan, jest kolumna, zawieszona na sklepieniu. Przy pamiątce anielskiego pozdrowienia, Pan Bóg pozwolił mi najrzewniejszą modlitwą, jakby rosą niebieską odrodzić serce, i duszę moje. Ci, którzy pielgrzymują li-tylko dla miłości Pana Boga, a przez rozmyślanie i modlitwę,
