Te, łotrze, nuty twoje są-cić dla mnie stare,
A dzisiaj jeszcze bardziej! Więc się udać muszę
Po pomoc do mych druhów i ratować duszę,
A ty, jeżeli zbytnio szanujesz swe pięści,
Obzywaj się, niech przy tem dzieło się nam szczęści.
I owszem — gdy przy taczkach inny za mnie stanie!
Oślepnij więc. Cyklopie, przez me obzywanie:
Hej! na owczarza
Mężnie co tchu!
Tę brew nad okiem
Przepalcie mu!
Kłuj! wierć! Niech wszystka
Moc się wysili,
Ażeby ci judojad, gdy zaryknie z bólu,
Nie zepsuł krotochwili!
Zwęglone moje oko! żar mnie jeszcze pali!
Cyklopie, ładnie śpiewasz! Śpiewaj-że tak dalej.
O biedny-m ja! nieszczęsny, połamany cały!
Lecz nikt mi tu nie wyjdzie ze środka tej skały!
Nie cieszcie się, nicponie! Będzie koniec z wami:
Ja otwór ten założę swojemi rękami.
Cyklopku, co tak wrzeszczysz?
