Ta strona została przepisana.
ANTIGONE.
W poślubnej pierwszej nocy będę Danaidą![1]
KREON.
O jakież to z ust twoich czelne groźby idą!
ANTIGONE.
Na miecz stalowy klnę się! On niech to rozsądza!
KREON.
A czemu zerwać związek taka w tobie żądza?
ANTIGONE.
Chcę z ojcem zakosztować tułaczego chleba.
KREON.
Myśl zacna, lecz nie mądra. Zaniechać ją trzeba.
ANTIGONE.
I umrzeć chcę z nim razem — mówię-ć usty swemi.
KREON.
Idź, syna mi nie morduj! Uciekaj z tej ziemi!
(Wychodzi).
OJDIPUS.
Pochwały godna miłość, ty drogie me dziecię —
ANTIGONE.
Jeżeli wyjdę zamąż, będziesz sam na świecie.
OJDIPUS.
Nie! Zostań! Bądź szczęśliwa! Mnie klęski zostały!
ANTIGONE.
A któż cię wspierać będzie, ojcze ociemniały?
- ↑ Córki Danaosa, które z wyjątkiem jednej, Hypermnestry, w noc poślubną pomordowały, na rozkaz ojca, swych mężów.
