Strona:PL Eurypides - Ifigenja w Aulidzie.djvu/90

 Str. 17, w. 7: Lejtos, ziemioród, przewodzi — Z ziemiorodów, ludzi, którzy wyrośli z zasianych zębów smoka, wywodziła się arystokracja tebańska.
 Str. 17, w. 12: syn Oileja — Ajas, syn Ojleusa.
 Str. 17, w. 16: syn Atrejowy — Agamemnon.
 Str. 17, w. 23: Nestor — najstarszy bohater argejski.
 Str. 17, w. 25: Alfeos — bóg rzeki tegoż samego imienia; bóstwa rzek są często przedstawiane w postaci byków.
 Str. 18, w. 6: przybyły z tafijskiej ziemi — wyspa Taf na morzu Jońskiem przy brzegu akarnańskim (zachodni brzeg półwyspu Bałkańskiego).
 Str. 18, w. 9: wyspy echinadzkie — grupa wysp na morzu Jońskiem przy brzegu akarnańskim.
 Str. 25, w. 10: że ją Artemidzie poświęcić chcesz, patronce aulidzkiej — Był zwyczaj w Grecji, że przed ślubem poświęcano oblubienicę albo Artemidzie, albo Herze. Zachodzi więc nieporozumienie: posłaniec myśli o radosnem poświęceniu przed ślubem, Agamemnon — o tragicznem złożeniu córki w ofierze.
 Str. 28, w. 18: Syzyfa plemię — Odysseusz. Było podanie, że matka Odyssa, zanim wyszła zamąż za Laertesa, miała dziecko z Syzyfem. Te hańbiące pogłoski o pochodzeniu Odyssa chętnie powtarzali jego wrogowie.
 Str. 29, w. 29: Eros — syn Afrodyty, bóg miłości.
 Str. 30, w. 28: kiedyś, Parysie, swe stada wypasał srebrzystowłose — według podania rodzice Parysa kazali go zabić po urodzeniu, gdyż wyrocznia głosiła, że przez niego zginie cały gród. Słudzy jednak zlitowali się nad dzieckiem i porzucili je na górze Idzie. Wychowali go pastuchowie i jako pastuch pasł on trzody na górze Idzie. Dopiero potem został rozpoznany jako syn królewski.
 Str. 31, w. 31: A oto błoga nadzieja w możniejszy prowadzi je ród — w dom Achillesa, syna bogini Tetydy.