Przejdź do zawartości

Strona:PL Eminescu - Wybór poezji i poematów.djvu/29

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
DO GWIAZDY

Do gwiazdy, która rozbłysła
szlak mknie długi prze bezdenie —
tysiąc­‑tysięcy lat potrzeba
by nas doszły jej promienie.

Może już dawno zapadła
w chłonące wieczności rozchwieje,
a oto oczom naszym
dopiero dziś jaśnieje.

Obraz gwiazdy, która zmarła
mówi mądrościami dwiema:
niewidoczna — wszak istniała —
gdy widzimy — już jej niema!

Tak, gdy żary pragnień naszych
niepamięci mrok zasnuje —
blask zgaszonych namiętności
wciąż nas jeszcze prześladuje.