Przejdź do zawartości

Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Westalka.djvu/41

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

pido, gołąbki moje, a mnie ten miły dzbaneczek! (pije). Dziękuję ci, clarissime, za sestercye, ergo za to wyborne winko! (pije znowu, poczem z uśmiechem głową trzęsie). Co komu wypada! Co kto może! Młodym kochanie, starym winko, a wszystko dobrze, bo wszystkim wesoło! che, che, che... Wszystkim wesoło! (pije).