Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Ostatnia miłość.djvu/396

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

rozlega się oklaskami uwielbienia lub gwizdaniem niechęci. Nareszcie gasną światła, w różne strony rozchodzą się widze — każdy z nich wkrótce dla dramatu własnego życia zapomina o widzianych przed chwilą scenach i... finita la comedia.

Koniec.