wystawy trunków i przekąsek, nade drzwiami zaś wisiała tablica, z napisem ogłaszającym znajdowanie się w tém miejscu bilardu, win i wódek. Piérwsza od wejścia izba, dość obszérna, oświetlona była lampą, u sufitu wiszącą. Pod jedną ze ścian jéj znajdował się bufet, na którym stały butelki z trunkami, oraz talérze ze śledziami, sérem i marynowaną rybą. Za bufetem siedziała żona Elego, Chaja, wcale inaczéj już teraz wyglądająca jak wtedy, gdy na folwarcznym dziedzińcu Orchowa rozwieszała na sznurach własnoręcznie upraną bieliznę. Twarz jéj, zwiędła podówczas i żółta stała się rumianą i okrągłą, kibić nabrała tuszy imponującéj, a ubranie składało się z sukni jaskrawego koloru, jedwabnéj mantylki i czépca z wielką pąsową kokardą. Siedziała ona za bufetem, widocznie z obecnego położenia swego wielce zadowolona i dumna, z drutami w ręku, na których powoli i od niechcenia robiła pończochę. W drugiéj izbie był bilard i u sufitu paliła się także lampa. Dwie izby te, bufet i bilard zawierające, były miejscem, na którém działalność swą handlarską i gospodarską wyłącznie rozpościérała Chaja, odkąd mąż jéj, przestając być wiejskim dzierżawcą, został agentem przemysłowego stowarzyszenia i zamieszkał w mieście. Eli nie wtrącał się tu do spraw żony, ani pytał ją o zyski, które z handlu swego otrzymywała. Handel ten założył on na jéj żądanie, a może téż potrzebował go jako miejsca, do którego schodzili się ludzie różni, z pomocą którego zabiérał znajomości i stosunki, które nakoniec służyło do zamaskowywania, do otaczania cieniem i milczeniem działań dokonywających się w izbie trzeciéj, tuż za bilardową położonéj. Trzecia ta izba miała już pozór bawialni, małéj ale czystéj, w kanapę, fotele, lustro i dywan zaopatrzonéj. Pod jedną ze ścian stał
