Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Dziurdziowie.djvu/270

raz wybór zrobić możem... niechaj pan starszyna świadkiem będzie.
 — Ale — potwierdzili inni — możem, czemu nie możem...
 — Nie wszyscy my tu — ktoś zaprotestował.
 — Nic nie szkodzi. Co my tut postanowim, na to zgodzą się wszyscy — twierdził starosta Suchéj Doliny, Anton Budrak.
 — A ile tych planipotentów trzeba? — zapytał Piotr.
 — Trzech — odpowiedział starszyna; — więcéj nie trzeba, ale trzech, to już koniecznie trzeba.
 Stepan w téj chwili pociągnął Piotra za rękaw i szepnął.
 — Skaży, Pietruk, żeby mnie na planipotenta wybrali...
 Ale kilkanaście głosów szept jego zagłuszyło.
 — Najpiérwéj to już starostę prosim...
 Okrągła, pulchna, z konopiastym wąsem i zadartym nosem twarz Antona zajaśniała nakształt księżyca w pełni.
 — Dobrze — odpowiedział — będę, czemu nie będę? A więcéj kogo?...
 Stepan już pięścią całą w bok Piotra uderzył.
 — Nu, odezwij się... skaży, żeby mnie wybrali...
 Oczy mu aż gorzały żądzą odznaczenia, a może i przywiązanéj doń ruchliwéj czynności. Ale chłopi plenipotentem drugim obwoływali starego