Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Dziurdziowie.djvu/220

możnéj ojcowskiéj chaty wnieść z sobą w chatę męża zwiększenie wszelkiego dostatku, a oprócz tego łagodną była, pracowitą, prowadzącą się przystojnie i przez Agatę bardzo lubioną. Jeżeli więc Klemens z nią się ożeni, oprócz wszystkiego innego, zgoda świekry z synową zapewnioną będzie. Piotrowi oddawna związek ten kleił się w głowie, aż tu, ni z tego ni z owego wykryły się te jakieś umizgi Klemensa z Franką, z tą krępą, niepozorną, ubogą wnuczką jednego z najpośledniejszych mieszkańców wsi, w dodatku złodzieja. Gdy tylko Klemens dźwignął się był z choroby, Piotr go zapytał:
 — Czy ty z tą Franką z myślami jakiemi zaczynał, czy tak sobie?
 Chłopiec zawstydził się bardzo, twarz od ojca ręką zasłonił i odpowiedział:
 — Tak sobie!
 — A żenić się z nią nie myślałeś?
 — Niechaj czort żeni się z nią, nie ja — brzmiała już chmurna odpowiedź.
 — Nu, a Nastki Budrakówny chcesz? — indygacyą swą daléj prowadził ojciec.
 Chłopiec dłonią usta zakrył i parsknął śmiechem.
 — Czemu nie, baćku? — zawołał.
 Aż mu oczy zaświeciły z radości. Nastka była ładną dziewczyną, ale o posagu i o dostatniéj wypra-