Przejdź do zawartości

Strona:PL Dzieła Juliusza Słowackiego 01 (Gubrynowicz).djvu/174

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
BÓG DUCH, INNEGO ZWAĆ NIE BĘDZIECIE...

Bóg duch, innego zwać nie będziecie
W nieszczęściu waszym, o bracia moi.
Duch Syn — objawion formą na świecie,
W gwiazdach, w miesiącach i w słońcach stoi,
A w nim miłości duch — duch święty,        5
Przemienion w róże i w dyamenty.

Tym trzem się nasze duchy należą,
W tych trzech się rodzą, pracują, palą;
A nieśmiertelni — w co tylko wierzą,
Nawet że globy w słońcu zapalą,        10
Nawet że ruszą ciała z mogiły,
Wszystko mieć będą — w co uwierzyły.

Niechże twarz wasza nie będzie blada,
Niechże w was duchy nie drzą przed ciałem,
Niechże wam rozpacz krwi nie wyjada        15
Ani was rzuca wściekłych zapałem;
Boście strażnicy globu północni,
Wy słońc duchowie — w duchu wszechmocni.