Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/217

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

cięż to na pamięci, iż lud jest podobnym do wody, a rządca do czółna“.
Na rok przed śmiercią temu z synów, którego po sobie następcą tronu wyznaczył, zostawił na piśmie przestróg dwanaście następujących:
„Bądź panem serca twojego i wszystkiemi jego wzruszeniami umiej rozrządzać“.
„Zasłużonych, zdatnych i cnotliwych na stopniach urzędniczych osadzaj“.
„Zkąd możesz, zgromadzaj uczonych ludzi i niemi się otaczaj“.
„Pilne miej oko na sprawy namiestników twoich, ażebyś się na nich nie zawiódł“.
„Brzydź się potwarzą; którzy cudzą sławę szarpią, od siebie oddalaj“.
„Bądź nieprzyjacielem zbytku i niepotrzebnej okazałości“.
„Żyj, ile się z stanem twoim zgodzić może, jak najoszczędniej“.
„Według miary zasług lub bezprawia nagradzaj i karz“.
„Kunszt rolniczy najpotrzebniejszy, wojenny zdatny, wzmaga i wspieraj; nauki pomnażaj, uczonych szanuj“.
„Bierz przykłady z dawnych rządców, jak sam rządzić masz; jam nie godzien tego, abym był naśladowanym“.
„Staw sobie za cel jak największą doskonałość, inaczej czyniąc nie dojdziesz do niej; a choćbyś nie doszedł, co rzadko nieudolności ludzkiej się zdarza, poczciwy twój zamiar uczyni cię godnym naśladowania“.
„A nakoniec miej na to baczność, iżby cię najwyższej władzy okazałość nie zaślepiła; naówczas staniesz się dumnym, poddasz się rozkoszy i zbytkom, a to czyniąc i siebie i państwo zgubisz“.
W rok potem zakończył życie, w pięćdziesiątym trzecim roku wieku swego, panowania dwudziestym trzecim.

Tytus.

Wytrzymawszy Rzym dość długą niewolą, pierwszy raz pod Wespazyanem odetchnął; tego synem był Tytus i, co się prawie niepodobieństwem zdawało, przeszedł ojca w dobroci. Pisze Swetoniusz, iż jeszcze za czasów jego ukazywano niedaleko miasta Ryety w kraju niegdy Sabinów dom, w którym się urodził; szczupły, bez żadnych zwierzchnich ozdób, oznaczał mierność naówczas majątku ojca jego; że go zaś i w najwyższej władzy, ani Wespazyan, ani Tytus nie powiększyli, szacowną zostawili pamięć cnotliwej skromności swojej.
Przepędziwszy wiek młody w żołnierskiej służbie Wespazyan, w domu potem spokojne życie prowadził. Że zaś starszy brat jego