Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/373

 I nic więcej nie mówiąc; nie zważając, czy jego towarzysz za nim postępuje, rzucił się w rzekę i płynął z większym pośpiechem, niżeli wydra ścigana.
 Dozorca poszedł za przykładem Cauvignaca i obaj po kwadransie usiłowania dosięgli statku.
 Wtedy dozorca świsnął trzy razy, zjawili się wioślarze, pomogli wejść do łodzi i, nie mówiąc ani słowa, szybko poruszali wiosłami, a w przeciągu pięciu minut stanęli u brzegu przeciwnego.
 — Ha! — rzekł Cauvignac, który od czasu śmiałego wskoczenia w rzekę, nie wyrzekł ani słowa. Teraz przecie jestem ocalony, drogi panie nadzorco, Bóg ci to nagrodzi.
 — Z cierpliwością oczekiwać będę tej z nieba nagrody, jakiej mi pan życzysz, bo na jej zadatek, tu na zemi, za wyswobodzenie pana, dostałem czterdzieści tysięcy liwrów.
 — Czterdzieści tysięcy liwrów! — zawołał zdumiony Cauvignac. Kto u djabła chciał wydać dla mnie czterdzieści tysięcy liwrów?