Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/345

przez się nie mogłeś pan zwać się porucznikiem,tak i przeze mnie kapitanem i że ani w pańskiej, ani w mojej nie było mocy podpisać dyplomu, zawsze przecież jesteś pan gubernatorem Breune. A ponieważ tym razem sam król podpisał pańskąnominację, nie możesz przeto jej ważności zaprzeczyć.
 — Właśnie, proszę pani — rzekł Cauvignac — z tych trzech moich tytułów, ten ostatni jest najniewłaściwszy.
 — Jakimże to sposobem?... — zawołała księżna.
 — Nosiłem ten tytuł, to prawda, lecz nie pełniłem żadnych, przywiązanych do niego obowiązków. Bo na czemże się zasadza tytuł? wszakże nie ogranicza się li tylko na czczej formie, ale obowiązki temuż właściwe, stanowią rzetelne jego znaczenie. Ja zaś nie pełniłem żadnych obowiązków w swoim urzędzie, noga moja nie postała w mem państwie, nie uczyniłem tam żadnych rozporządzeń i dlatego też nie jestem gubernatorem Breune, jak poprzednio nie byłem kapitanem, a nawet i porucznikiem.
 — Jednakże znaleziono pana na drodze do Breune.
 — Bez wątpienia, lecz właśnie byłem zatrzymany na krzyżujących się drogach, z których jedna prowadzi do Breune,druga zaś do Ison. Któż więc mógł wiedzieć, czy ja jadę do Ison, czy do Breune?
 — Dobrze — rzekła księżna. — Sąd wysłucha pańskiej obrony. Panie pisarzu, proszę napisać „Gubernator Breune".
 — Nie mogę się sprzeciwiać — odrzekł Cauvignac — bo jest w mocy Waszej książęcej mości kazać pisać to, co jej się podoba.
 — Dobrze. A teraz podpisz pan protokół indagacyjny — rzekła księżna do Cauvignaca.
 — Z największą przyjemnością — rzekł Cauvignac — przyszłoby mi wykonać rozkaz Waszej książęcej mości lecz wwalce, którą wytrzymaćm usiałem dzisiejszego ranka z pospólstwem Bordeaux, a z której mnie Wasza książęca mość za pośrednictwem swych żołnierzy, tak łaskawie wybawić raczyłaś, otrzymałem ranę w prawą rękę, a lewą pisać nie umiem.
 — Niech pan pisarz sprawdzi, czy odmowa naszego oskarżonego jest sprawiedliwą — rzekła księżna.
 Nakoniec Cauvignac, skłoniwszy się z największem