Ta strona została przepisana.
— Śmierć mu! śmierć!...
I rzucając się nań, jednem uderzeniem topora odciął mu ramię.
Książę jęknął boleśnie i krzyknął:
— Co to jest? co to ma znaczyć? jestem księciem Orleanu!
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/PL_Dumas_-_Karol_Szalony.djvu193.jpg/400px-PL_Dumas_-_Karol_Szalony.djvu193.jpg)
...wtedy otoczyli go inni, zadając mu rany rozmaitą bronią...
— Tego nam właśnie potrzeba — odpowiedział człowiek, który go ranił.
I zadając powtórne cięcie toporem, rozpłatał mu prawy policzek od skroni aż do szczęki. Książę Orleanu jęknął i upadł.
Jednakże podniósł się jeszcze na kolana; wtedy otoczyli go inni, zadając mu rany rozmaitą bronią, jedni