Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/646

Ludwik XI., węglarza któren zna się na pogodzie lepiej niż astrolog.
 Przybywa węglarz, król stawia go do naocznej konfrontacji z astrologiem.
 — Mój przyjacielu, pyta się wieśniaka, jakim sposobem wiedziałeś lepiej o pogodzie niż ten pan, który przez całe życie swoje zajmował się studjowaniem nieba?
 — Najjaśniejszy panie, odpowiada węglarz, nie umiem ani czytać, ani pisać; nigdzie nie chodziłem do szkoły, jestem więc prostakiem; ale ja także mam astrologa w swojej służbie.
 — Kogo?
 — Osła, z przeproszeniem Waszej królewskiej mości.
 — Jakto osła?
 — Osła, tego który wozi mi węgiel, on właśnie przepowiada mi zawsze pogodę lub niepogodę. Kiedy ma padać deszcz, stawia uszy do góry, idzie drobnym krokiem, i stara się otrzeć o mur. Otóż wówczas to mogłem powiedzieć panu że będzie deszcz.
 Król oddalił astrologa przeznaczył płacę dla osła i odtąd o pogodę wypytywał się tylko węglarza.