francuskich, bowiem szczególną uwagę i baczność zwrócił teraz na Anglję.
Co prawda rewolucja nie trwała długo.
Karol pisał do Londynu i groził że zamknie bramy Flandrji dla angielskiego handlu. Kupcy tego miasta niezmiernie zaniepokoili się. Warwick zmuszonym był sprowadzić Edwarda napowrót do Londynu.
Kiedy król na nowo tu objął swoje panowanie na tronie, Warwick zrozumiał że teraz tutaj, w Anglji, nie ma dla niego wielkiego bezpieczeństwa, razem zatem ze swojemi zwolennikami i sprzymierzeńcami wsiadł na okręta. Mając pod swym zarządem ośmdziesiąt wielkich brygów morskich, podpłynął pod mury Calais, gdzie miał zamiar pozostać, był on bowiem w tem mieście gubernatorem.
Namiestnik wszakże odmówił mu wpuszczenia go.
Warwick tedy wypłynął na Sekwanę, zabrał piętnaście okrętów burgundzkich i sprzedał je w Rouen.
Król Ludwik ofiarował wynagrodzenie za to księciu.
Najlepszem wynagrodzeniem dla księcia
Strona:PL Dumas - Karol Śmiały.djvu/426
Ta strona została przepisana.
