Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/364

 — Ciężko ranny w rękę?
 — O mój Boże, tak, Najjaśniejszy Panie.
 — Zapewne w jakim tłoku, awanturze lub w szulerni!...
 — Nie, Najjaśniejszy Panie, na głównym gościńcu.
 — Jakże się to stało?
 — Chciano go zamordować.
 — Biedny wicehrabia! — zawołał Ludwik XV. — Zamordować go chciano, słyszysz Sartines?
 Pan de Sartines, mniej z pozoru zaniepokojony niż król, w rzeczywistości bardziej wzruszony, zbliżył się do sióstr.
 — Czy podobna, żeby takie nieszczęście przytrafić się mogło? — zapytał.
 — Niestety tak jest — odpowiedziała Chon zapłakana.
 — Morderstwo!... jakże to było?
 — Zasadzka.
 — Zasadzka!... panie Sartines — powiedział król — to do ciebie należy wiedzieć o tem...
 — Niechże nam pani opowie, błagam tylko, ażeby pani przy słusznym żalu nie przesadziła faktu. Będziemy surowsi, znając prawdę.
 — O! ja widziałam wszystko na własne oczy! — zawołała Chon.
 — Mów więc co widziałaś, duża Chon? — zapytał król.
 — Widziałam człowieka, który rzucił się na