Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/24

wspólności wierzeń, który związał w braterskim uścisku ręce ludzkości.
 — Czy macie jaki znak pewny, po którym poznać go możecie?...
 — Mamy — odrzekł przewodniczący — Bóg przez pośrednictwo aniołów raczył mi go objawić.
 — Więc znasz go?
 — Ja jestem tylko jeden.
 — Wymień go na głos.
 Przewodniczący się zawahał.
 — Powiedz natychmiast! — powtórzył nieznajomy tonem rozkazującym — powiedz, albowiem chwila objawienia nadeszła.
 Przewodniczący wyrzekł:
 — Będzie miał na piersiach gwiazdę brylantową, a na niej błyszczące trzy pierwsze litery godła, znanego tylko jemu.
 — Jakie są te trzy litery?
 — L. P. D.
 Nieznajomy szybkim ruchem rozpiął krótką kamizelkę, na koszuli z cienkiego batystu ukazała się jaśniejąca tysiącem ogni gwazda brylantowa, a na niej trzy błyszczące litery rubinowe.
 — On! — wykrzyknął przewodniczący przerażony; — byłżeby to On?...
 — On! którego świat oczekuje! — zawołali z niepokojem naczelnicy.
 — Wielki Kofta! — zaszemrało trzysta głosów.
 — I cóż?... — zawołał z triumfem nieznajo-