Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1856

je do piersi z dobrotliwością, która wzruszyła ojca do głębi.
 — Nie oszukano mnie — rzekł — jesteś pani uczciwą kobietą; chłopczyka tego powierzę pani. Ile pani płacił miesięcznie pan Niquet?
 — Dwanaście franków, ale pan Niquet jest bogaty; nieraz przysyłał mi też po kilka franków na cukier.
 — Matko Magdaleno — odrzekł z dumą Gilbert — to dziecko płacić wam będzie dwadzieścia franków miesięcznie, co wyniesie dwieście czterdzieści franków rocznie.
 — Jezusie!... — zawołała kobieta, klasnąwszy w dłonie. — Dziękuję panu.
 — Oto za pierwszy rok — i Gilbert położył na stole dziesięć pięknych luidorów, widok których zachwycił kobiety..
 — Ale — jeżeli dziecko umrze? — spytała mamka.
 — Byłoby to straszne nieszczęście, które, mam nadzieję, nie nastąpi. Zatem rachunek już zapłacony, czyście zadowoleni?...
 — O!... tak!... tak, panie.
 — To dopiero zapłata za rok jeden, dalej...
 — Więc dziecko u nas pozostanie?...
 — Prawdopodobnie.
 — W takim razie zastąpimy mu rodziców.
 Gilbert zbladł.
 Tak — wyjąkał stłumionym głosem.