Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1788

 — Przy ulicy Saint-Claude.
 — Biegnę do niego.
 — Ostrożnie z nim, moje dziecko, to człowiek potężny i... niebezpieczny.
 — Nie bój się pan, umiem trzymać swój język na wodzy.
 — Prędzej, prędzej, uciekaj na górę! — krzyknął Rousseau — zdaje mi się, że pani Teresa wraca, chowaj się!
 — Gdzie klucz od góry?
 — W kuchni, na półce, — Dowidzenia więc, dowidzenia!
 — Weź sobie chleba z kredensu, przygotuję ci robotę na noc.
 — Dziękuję!
 Gilbert wyśliznął się cicho, jak kot i zanim pani Teresa otworzyła drzwi od kuchni, ogrodniczek był już na poddaszu.
 Gilbert uspokoił się trochę, miał w sercu świeżego gościa — nadzieję — a w głowie mnóstwo projektów.
 Nie odpoczął ani chwili, tak pilno mu było wyszukać hrabiego Balsamo.
 Gdy wchodził w podwórze pałacu, Balsamo odprowadzał do drzwi księcia de Rohan który serdecznie dziękował alchemikowi za jakąś grzeczność. Biedny Gilbert — przerażony i drżący, schował się w najciemniejszy kątek, aby go ten wielki pan nie spostrzegł.